Економија
КОЈА КАМПАЊА Е ДИГИТАЛ, КОЈА НЕ Е?
Дарко Булдиоски
darko@newmedia.mk allweb.mk
Во рамките на изборот за најдобри дигитални кампањи на СоМо Борац (SoMo Borac) се отвори дискусијата за границата кога некоја кампања може или не може да се нарече дигитална.
Минатиот месец пишував за дигиталната трансформација како процес со кој се соочуваме сите ние од различни аспекти, помалку или повеќе, изминативе години и допрва ќе треба посериозно да му се посветиме. Во меѓувреме го најавивме седмото издание на AllWeb-конференцијата токму со оваа тема во фокус и првичната реакција беше одлична. Не поминаа две-три недели од тој текст, а јас се соочив со уште еден јасен индикатор на трансформација. Овојпат длабоко внатре во дигиталните води во кои веќе пливам долги години.
Оваа година во рамките на, сега веќе легендарниот, Викенд медија фестивал (Weekend Media Festival) во Ровињ, Хрватска, по петти пат се организираат и СоМо Борац (SoMo Borac) наградите. Во својата најава тие велат дека се најважната дигитална награда во регионот, и навистина се. Станува збор за награди кои еднаш годишно се доделуваат на креативците во повеќе категории, кои се трудат да ги опфатат различните активности опфатени во дигиталниот маркетинг. Со повеќе од 120 пријави и многубројно жири, овие награди навистина полека, но сигурно прераснаа во најважните дигитални награди во регионот. Знам, дигитални награди на македонски звучи малку неточно, коректниот превод веројатно би бил награди за кампањи и активности во полето на дигиталниот маркетинг.
Јас ја имав честа по третпат да бидам дел од стручното жири и пред сите да имам шанса да ги прегледам бројните пријави поделени во 9 категории. И токму тие студии на случаи ме инспирираат да ја отворам темава во оваа колумна. Во нив јасно можеше да се види трансформацијата која се случува внатре во самата креативна „дигитална“ индустрија.
НА КРАЈОТ НА КРАИШТАТА ДАЛИ ЕДНА КАМПАЊА ЗАСЛУЖУВА ДА БИДЕ ИЛИ ЌЕ БИДЕ НАРЕЧЕНА ДИГИТАЛНА ИЛИ НЕ ВООПШТО НЕ Е НИ ВАЖНО. ВАЖНО Е ДА СИ ГИ ПОСТИГНЕ СВОИТЕ РЕЗУЛТАТИ, ДА НАПРАВИ ПРОМЕНА И ДА БИДЕ СООДВЕТНО ЗАБЕЛЕЖАНА. НАШИТЕ ГРИЖИ ЗА ДА НАПРАВИМЕ СООДВЕТНА ПРОЦЕНКА И ДИРЕКТНО ИЛИ ИНДИРЕКТНО ДА ГИ МОТИВИРАМЕ ДРУГИТЕ ВО ИНДУСТРИЈАТА ДА ТУРКААТ НАПРЕД ЌЕ СИ ОСТАНАТ, И ТРЕБА ДА СИ ОСТАНАТ. МЕЃУ ДРУГОТО, ЗА ТОА И ПОСТОЈАТ ОВИЕ НАГРАДИ, ОСВЕН ДА ГИ ПРОГЛАСАТ НАЈДОБРИТЕ, ПОСТОЈАТ И ДА ГИ ДАДАТ НАСОКИТЕ КАДЕ ДА СЕ ДВИЖАТ РАБОТИТЕ
Со години зборуваме за потребата од интегриран пристап во маркетинг-стратегиите, во комуницирањето. Сепак изгледа дека ни доаѓа малку потешко кога гледаме кампањи пријавени за дигитални награди, а во нив дигиталните канали се само дистрибуција, не и основа. Имено, скратувањето на „лесните” механики кои носеа значително зголемена интеракција на социјалните медиуми значително ја отежнаа работата на кампањите. Денес треба значително многу повеќе да се инвестира и финансиски и креативно, а за возврат органски да биде вистински предизвик да се добие соодветното внимание. Некако како да се враќаме по малку назад, барем во некои сегменти и да ни треба силен „офлајн” знак дека ова нешто е големо, вредно и добро. Можам да претпоставам дека делумно за ова е виновна и какофонијата на интернет, преголемата леснотија брзо и често сосема нерелевантно да се рашири нерелевантна содржина. Трендот на дезинформација, лажни вести и сл. дополнително ја поткопува нашата безрезервна поддршка, па дури и доверба во некои вредни работи кои се случуваат само на интернет.
Резултатот на ова, во некоја мера, се токму онакви интегрирани кампањи кои сите ги сакавме и сакаме. Но, за разлика од нашето идеално сценарио каде што платформата за комуникација во сржта го има антиципирањето на дигиталните принципи и потреби на комуникација, сега често се случува и друго сценарио. Често фокусот во кампањите не е на дигиталните канали, туку на некој „голем“ настан (низ град) или на ТВ, па потоа следува оној посакуван исход: сите да зборуваат за тоа и да го споделуваат на Фејсбук, на Твитер и сл.
И тука се отвори дискусијата кај членовите на жири-комисијата на СоМо Борац (SoMo Borac). Дали ваквите кампањи може соодветно да се појават во конкуренција за дигитални награди? Дали е доволно дискусијата за некоја промотивна активност да се случува на социјалните медиуми за таа да биде дигитална? Дали може да се очекува денес нешто да не се дискутира, да не се споделува, да не се коментира и да не се дистрибуира на интернет? Каде е границата за нешто да биде дигитал или не? И веројатно клучното прашање: Дали сѐ уште постојат услови за да двоиме „дигитален” од „традиционален”?
Да, јасно ни е на сите дека границата меѓу дигитален и т.н. традиционален маркетинг исчезнува, а во сегменти е веќе исчезната.
Со години веќе зборуваме дека една од најважните работи кај маркетингот на социјални мрежи е да успееш да ги мотивираш, да им дадеш причина останатите да зборуваат за тебе, за твојот бренд и за компанијата. Но, тоа не значи дека дигиталните канали може и треба во рамките на креативните индустрии да ги сведеме само на канали на дистрибуција. ТВ-реклама денес често има поголем досег и отвора повеќе дискусија на интернет, но таа по формата сепак е ТВ-реклама и нема да се најде во конкуренција за најдобра дигитална кампања.
Во моментот кога ќе излезе овој текст, наградите на СоМо Борац (SoMo Borac) веќе ќе бидат доделени. Уверен сум дека победниците ќе бидат дигитални кампањи кои ќе се паметат. За очекување е следната година да имаме нови дилеми кои повторно ќе ја поместуваат дискусијата и работата која ја работиме. На крајот на краиштата дали една кампања заслужува да биде или ќе биде наречена дигитална или не воопшто не е ни важно. Важно е да си ги постигне своите резултати, да направи промена и да биде соодветно забележана. Нашите грижи за да направиме соодветна проценка и директно или индиректно да ги мотивираме другите во индустријата да туркаат напред ќе си останат, и треба да си останат. Меѓу другото, за тоа и постојат овие награди, освен да ги прогласат најдобрите, постојат и да ги дадат насоките каде да се движат работите.